بیانیه سازمان جوانان و دانشجویان حزب اعتدال و توسعه استان اصفهان به مناسبت روز دانشجو
تاریخ انتشار : دوشنبه ۱۹ آذر ۱۳۹۷ ساعت ۱۲:۱۴
بسم الله الرحمن الرحیم
«فَاسْتَقِمْ كَمَا أُمِرْتَ... وَ اصْبِرْ فَإِنَّ اللَّهَ لا يُضِيعُ أَجْرَ الْمُحْسِنِينَ» (هود، 112 و 115) / پس همانگونه كه دستور يافتهاى ايستادگى كن... و شكيبا باش كه خداوند ضايع نمى‌گرداند پاداش نيكوكاران را.
16 آذر، یادمان ایستادگی و مقاومت مثال زدنی جنبش سرفراز دانشجویی در تاریخ معاصر ایران است؛ روزی که سه آذر اهورایی در مداومت بر آرمان‌هایی چون آزادی خواهی، ظلم ستیزی و عدالت طلبی تا پای جان ایستاده و در دفتر افتخارآفرینان و قهرمانان وطن، جاودانه شدند.
اکنون با گذشت 65 سال از این حماسه آفرینی تاریخیِ دانشگاه در برابر نظام استبداد شاهنشاهی، به برکت خون مطهر شهیدان مصطفی بزرگ‌نیا، احمد قندچی و مهدی شریعت‌رضوی و دیگر شهدای سرفراز میهن، ایران بهره‌مند از نظامی مردم‌سالار است که آرمان حق طلبی و عدالت طلبیش، الگوی یکایک آزادگان و جویندگان انسانیت و اخلاق در جهان است.
امروز یکی از مهم‌ترین مطالبات دانشجویان از کلیه نخبگان و مدیران کشور در مسیر رسیدن به توسعه متوازن و همه‌جانبه میهن عزیز همیشه سرافرازمان، پایبندی عملی به اصل «وحدت و یکپارچگی» است. وقایع محکوم و تأثر برانگیزی چون حمله تروریستی اخیر در چابهار با حمایت علنی برخی دولت‌های مرتجع منطقه از یکسو و تحریم‌های ضدانسانی رژیم یاغی ایالات متحده با زیر پا گذاردن قطعنامه 2231 شورای امنیت و نقض قرار موقت دیوان بین المللی دادگستری از سوی دیگر آشکار می‌سازد که ایران در برابر هجمه عریان بدخواهان تا چه اندازه نیازمند وحدت و عزم یکپارچه ملی است.
فلذا دمیدن بر آتش اختلاف، ترجیح منافع جناحی بر ملی، تخریب مداوم خادمان ملت در جبهه اقتصاد و دیپلماسی و استقبال پیش از موعد و غیرمسئولانه از رقابت‌های انتخاباتی 98 و 1400 که متأسفانه بر عملکرد اجرایی و رفتار رسانه‌ای برخی افراد و جریانات سایه افکنده، به مثابه تهدیدی علیه «اصل وحدت» در کشور و هم‌نوا شدن با هجمه دشمنانی است که دستاوردهای ایران در برجام، پیروزی‌های منطقه‌ای، پیشرفت‌های دفاعی و موشکی و اخیرا دستاورد بزرگ دیپلماسی نفتی در اوپک و دریافت معافیت انحصاری از کاهش تولید نفت خام، آنان را به مرز جنون و استیصال کشانده است.
مضاف بر وحدت و یکپارچگی، ایران در برهه کنونی بیش از هر زمانی نیازمند حضور مؤثر جوانان نخبه در عرصه‌های گوناگون فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و سیاسی است. در همین راستا اقدام مجلس شورای اسلامی در تصویب قانون منع به کارگیری بازنشستگان، گامی خوب به منظور عبور از سمت‌های فرمایشی مشاوره‌ای و بهره واقعی از پتانسیل سرمایه جوان کشور تلقی می‌شود. لکن به نظر نمی‌رسد خالی کردن چند صد صندلی در دولت، شهرداری‌ها، صداوسیما و... برای ایجاد یک تحول بنیادین در بهره از توانمندی جوانان کافی باشد و حمایت از فعالیت و کنشگری جوانان، می‌بایست در عرصه‌های دیگری از جمله دانشگاه نیز با مشی تازه‌ای دنبال شود.
حضور بیش از سه میلیون دانشجوی جوان در دانشگاه‌های سراسر کشور حکایت از فرصتی ناب -اما مغفول- برای شتاب بخشی به قطار توسعه کشور دارد. بدون تعارف، مدیران کلان دانشگاهی و اعضای محترم شورای عالی انقلاب فرهنگی باید بدانند که فضای کنونی دانشگاه ابداً با نیازهای اساسی کشور به استفاده از ظرفیت عظیم جوانان و دانشجویان تناسب ندارد.
تشکل‌های فرهنگی و سیاسی چنان با مشکلات گوناگون دست به گریباناند که نه تنها توان حضور فعال در جامعه را تا حد زیادی از دست داده‌اند، بلکه حتی در خود دانشگاه نیز برای بدیهی‌ترین رسالت‌های خویش نظیر برگزاری کرسی‌های آزاد اندیشی که در زمره تأکیدات مکرر مقام معظم رهبری است با مشکل مواجه‌اند. وضع حمایت از انجمن‌های علمی و مراکز دانش‌بنیان دانشجویی نیز بر همین منوال است و حمایت قطره چکانی مالی، امکان تحول‌آفرینی جدی را از این نهادها گرفته است وفشار ممیزی قبل از چاپ و نبود حمایت کافی از انتشار، امان از نشریات دانشجویی بریده است.اما آرمان‌خواهی دانشجویانی که امروز با وجود تمام مصائب همچنان به فرموده شهید مظلوم آیت الله بهشتی (ره) نقش مؤذن جامعه را ایفا می‌کنند، ستودنی و ارزشمند است.
حسن ختام، به تأکید بر اهمیت راهبردی «اعتدال» در فضای گفتمانی جریانات گوناگون و مطالبه‌ی استفاده از آموزه‌های این اصل مهم در سپهر سیاسی و فرهنگی ایران اختصاص دارد؛ «و کَذلِکَ جَعَلْناکُمْ أُمَّهً وَسَطاً لِتَکُونُوا شُهَداءَ عَلَى النَّاسِ» (بقره، 143). اگر اعتدال مبنای عملِ کنشگران باشد، نقض وحدت و شکستن یکپارچگی ملی محال است. با اعتدال، اخلاق و تقوای سیاسی معنا شده و تخریب و نیرنگ از صحنه می‌گریزد. به پشتوانه اعتدال، افراط و تفریط جای خود را به منطق و تدبیر و عقلانیت می‌دهد. و در سایه‌سار اعتدال است که چه در دانشگاه و چه در نهادهای خارج از آن، توجه به چرخش نسل و حمایت از مطالبه‌گری نخبگانِ جوان در اولویت نخست قرار می‌گیرد. اعتدال، منشأ الفت قلوب و نماد دانایی امت رسول الله (ص) است؛ آن‌گونه که حضرت با سه تکرار به نشانه تأکید می‌فرمایند: «یا ایّها النّاس؛ علیکم بالقصد، علیکم بالقصد، علیکم بالقصد» .
بگذاریم 16 آذر 1397 در سایه پیمانی دوباره بر وحدت و همبستگی، عقلانیت و اعتدال و توجه به نقش‌آفرینی جوانان سرفراز کشور، نقطه عطفی در تاریخ پر فراز و فرود توسعه‌ی میهن‌مان باشد. إن شاء الله.
«فَاسْتَقِمْ كَمَا أُمِرْتَ... وَ اصْبِرْ فَإِنَّ اللَّهَ لا يُضِيعُ أَجْرَ الْمُحْسِنِينَ» (هود، 112 و 115) / پس همانگونه كه دستور يافتهاى ايستادگى كن... و شكيبا باش كه خداوند ضايع نمى‌گرداند پاداش نيكوكاران را.
16 آذر، یادمان ایستادگی و مقاومت مثال زدنی جنبش سرفراز دانشجویی در تاریخ معاصر ایران است؛ روزی که سه آذر اهورایی در مداومت بر آرمان‌هایی چون آزادی خواهی، ظلم ستیزی و عدالت طلبی تا پای جان ایستاده و در دفتر افتخارآفرینان و قهرمانان وطن، جاودانه شدند.
اکنون با گذشت 65 سال از این حماسه آفرینی تاریخیِ دانشگاه در برابر نظام استبداد شاهنشاهی، به برکت خون مطهر شهیدان مصطفی بزرگ‌نیا، احمد قندچی و مهدی شریعت‌رضوی و دیگر شهدای سرفراز میهن، ایران بهره‌مند از نظامی مردم‌سالار است که آرمان حق طلبی و عدالت طلبیش، الگوی یکایک آزادگان و جویندگان انسانیت و اخلاق در جهان است.
امروز یکی از مهم‌ترین مطالبات دانشجویان از کلیه نخبگان و مدیران کشور در مسیر رسیدن به توسعه متوازن و همه‌جانبه میهن عزیز همیشه سرافرازمان، پایبندی عملی به اصل «وحدت و یکپارچگی» است. وقایع محکوم و تأثر برانگیزی چون حمله تروریستی اخیر در چابهار با حمایت علنی برخی دولت‌های مرتجع منطقه از یکسو و تحریم‌های ضدانسانی رژیم یاغی ایالات متحده با زیر پا گذاردن قطعنامه 2231 شورای امنیت و نقض قرار موقت دیوان بین المللی دادگستری از سوی دیگر آشکار می‌سازد که ایران در برابر هجمه عریان بدخواهان تا چه اندازه نیازمند وحدت و عزم یکپارچه ملی است.
فلذا دمیدن بر آتش اختلاف، ترجیح منافع جناحی بر ملی، تخریب مداوم خادمان ملت در جبهه اقتصاد و دیپلماسی و استقبال پیش از موعد و غیرمسئولانه از رقابت‌های انتخاباتی 98 و 1400 که متأسفانه بر عملکرد اجرایی و رفتار رسانه‌ای برخی افراد و جریانات سایه افکنده، به مثابه تهدیدی علیه «اصل وحدت» در کشور و هم‌نوا شدن با هجمه دشمنانی است که دستاوردهای ایران در برجام، پیروزی‌های منطقه‌ای، پیشرفت‌های دفاعی و موشکی و اخیرا دستاورد بزرگ دیپلماسی نفتی در اوپک و دریافت معافیت انحصاری از کاهش تولید نفت خام، آنان را به مرز جنون و استیصال کشانده است.
مضاف بر وحدت و یکپارچگی، ایران در برهه کنونی بیش از هر زمانی نیازمند حضور مؤثر جوانان نخبه در عرصه‌های گوناگون فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و سیاسی است. در همین راستا اقدام مجلس شورای اسلامی در تصویب قانون منع به کارگیری بازنشستگان، گامی خوب به منظور عبور از سمت‌های فرمایشی مشاوره‌ای و بهره واقعی از پتانسیل سرمایه جوان کشور تلقی می‌شود. لکن به نظر نمی‌رسد خالی کردن چند صد صندلی در دولت، شهرداری‌ها، صداوسیما و... برای ایجاد یک تحول بنیادین در بهره از توانمندی جوانان کافی باشد و حمایت از فعالیت و کنشگری جوانان، می‌بایست در عرصه‌های دیگری از جمله دانشگاه نیز با مشی تازه‌ای دنبال شود.
حضور بیش از سه میلیون دانشجوی جوان در دانشگاه‌های سراسر کشور حکایت از فرصتی ناب -اما مغفول- برای شتاب بخشی به قطار توسعه کشور دارد. بدون تعارف، مدیران کلان دانشگاهی و اعضای محترم شورای عالی انقلاب فرهنگی باید بدانند که فضای کنونی دانشگاه ابداً با نیازهای اساسی کشور به استفاده از ظرفیت عظیم جوانان و دانشجویان تناسب ندارد.
تشکل‌های فرهنگی و سیاسی چنان با مشکلات گوناگون دست به گریباناند که نه تنها توان حضور فعال در جامعه را تا حد زیادی از دست داده‌اند، بلکه حتی در خود دانشگاه نیز برای بدیهی‌ترین رسالت‌های خویش نظیر برگزاری کرسی‌های آزاد اندیشی که در زمره تأکیدات مکرر مقام معظم رهبری است با مشکل مواجه‌اند. وضع حمایت از انجمن‌های علمی و مراکز دانش‌بنیان دانشجویی نیز بر همین منوال است و حمایت قطره چکانی مالی، امکان تحول‌آفرینی جدی را از این نهادها گرفته است وفشار ممیزی قبل از چاپ و نبود حمایت کافی از انتشار، امان از نشریات دانشجویی بریده است.اما آرمان‌خواهی دانشجویانی که امروز با وجود تمام مصائب همچنان به فرموده شهید مظلوم آیت الله بهشتی (ره) نقش مؤذن جامعه را ایفا می‌کنند، ستودنی و ارزشمند است.
حسن ختام، به تأکید بر اهمیت راهبردی «اعتدال» در فضای گفتمانی جریانات گوناگون و مطالبه‌ی استفاده از آموزه‌های این اصل مهم در سپهر سیاسی و فرهنگی ایران اختصاص دارد؛ «و کَذلِکَ جَعَلْناکُمْ أُمَّهً وَسَطاً لِتَکُونُوا شُهَداءَ عَلَى النَّاسِ» (بقره، 143). اگر اعتدال مبنای عملِ کنشگران باشد، نقض وحدت و شکستن یکپارچگی ملی محال است. با اعتدال، اخلاق و تقوای سیاسی معنا شده و تخریب و نیرنگ از صحنه می‌گریزد. به پشتوانه اعتدال، افراط و تفریط جای خود را به منطق و تدبیر و عقلانیت می‌دهد. و در سایه‌سار اعتدال است که چه در دانشگاه و چه در نهادهای خارج از آن، توجه به چرخش نسل و حمایت از مطالبه‌گری نخبگانِ جوان در اولویت نخست قرار می‌گیرد. اعتدال، منشأ الفت قلوب و نماد دانایی امت رسول الله (ص) است؛ آن‌گونه که حضرت با سه تکرار به نشانه تأکید می‌فرمایند: «یا ایّها النّاس؛ علیکم بالقصد، علیکم بالقصد، علیکم بالقصد» .
بگذاریم 16 آذر 1397 در سایه پیمانی دوباره بر وحدت و همبستگی، عقلانیت و اعتدال و توجه به نقش‌آفرینی جوانان سرفراز کشور، نقطه عطفی در تاریخ پر فراز و فرود توسعه‌ی میهن‌مان باشد. إن شاء الله.
تمام حقوق محفوظ بوده و استفاده از مطالب سایت با ذکر منبع بلامانع است.
